Buzul çağları dönemseldir. Her 100.000 yılda bir sıcaklığın arttığı bir dönem yaşanır.
Bu dönemde kutuplardaki buzullar erir ve deniz seviyesi yükselir. Daha sonra buzul dönemi başlar ve bu süreç böyle devam eder.
Bir sıcak bir soğuk dönemin yaşanmasının nedenleri üzerine 30’dan fazla kuram geliştirilmiştir. Son günlerde en doyurucu yanıtı MIT’den bir grup klimatolog veriyor. Peter Huybers ve Carl Wunsch adındaki bilim adamları son 7 ısınma dönemi ile Ğtortul kayaların incelenmesi sonucu elde edilen kayıtlara dayanarak- Dünya’nın yörüngesindeki hesaplanmış değişiklikleri karşılaştırdılar.
Sonuçta gezegenin ekseninin eğimli olmasının çok önemli etkileri olduğuna karar verdiler. "Dünya kendi ekseni etrafında yan yatmıştır, ancak bu eğim her zaman aynı değildir" diye konuşan Huybers, "Eksen her 40.000 yılda bir birkaç derece aşağı yukarı oynar. Eğimin en fazla olduğu dönemde daha fazla güneş ışığı daha yüksek enlemlere düşer ve buzulları eritir" diyor.
Peki bu durum her 100.000 yılda bir ortaya çıkan buzul dönemini nasıl açıklar? "Buzulların artan güneş ışığına karşı direnebilmek için olabildiğince genişleme eğiliminde olduğunu tahmin ediyoruz. Bu durumda buzullar her ikinci veya üçüncü döngüde erir.
Bu da ortalama 100.000 yıldır" diye konuşan Huybers, "Bu mantıklı bir sonuç, çünkü bin yıl geriye giderseniz, buzul çağlarının her 40.000 yılda bir ortaya çıktığını görürsünüz. O tarihten sonra Dünya soğuduğu için devirler bir atlayarak devam etmiştir" diyor.
Bu kuram bugünkü küresel ısınmayı açıklayabilir mi? Huybers bunu "Hayır" diye yanıtlayarak şöyle konuşuyor: "Küresel ısınma çok yeni bir olay ve en son büyük erime 20.000 yıl önce meydana geldi. Bugün bir yöne doğru ilerliyorsak bunun ısınmaya doğru değil, bir diğer buzul çağına doğru olduğunu söyleyebiliriz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder